Urtero, ikastetxeko Pastoraltzan, bigarren hezkuntzako lau ikasturteetarako kristau elkarbizitza jardunaldi bat antolatzen dugu.
Aurten, Covid arrazoiengatik, egokitu egin behar izan ditugu, beste egun bat desberdina bizi ahal izateko ikastetxean, baina gure osasuna arriskuan jarri gabe. Tamalez, DBHko 2. mailako ikasleek ezin izan dituzte ospatu, baina, agian, azken hiruhilekoan ekingo diegu berriro. Gainerako hiru mailak normaltasun osoz ospatu zituzten.
Bizikidetza hauen helburua giro lasaia bilatzea da, gure buruarekin, besteekin, Jainkoarekin harremanetan momentu bat edukitzeko; gure bizitza berrikustea eta gure bidean norabidea jartzen lagunduko diguten balio kristauak zein izan daitezkeen gogoratzea.
DBHko 4. mailarekin hasi genuen astea. Izena eman zuten 26 ikasleei goiz bat eskaini genien nortzuk izan ziren, nortzuk diren eta nortzuk izatera iritsi nahi duten aztertzeko. Itxiera-etapa batean daude, eta une horretan erabaki asko hartu behar dira; beraz, ez dago beste aukerarik, gelditu egin behar gara zer nortzuk izatera iritsi nahi dugun hausnartzeko. Oso gogoan izan genuen bizi izan ditugun egoeren isla garela, familia eta lagunak oso garrantzitsuak direla eta, zerbait argi badugu, pandemia hau bukatzea eta bidaiatzea nahi dugula, asko bidaiatzea da.
Hurrengo txanda 1. mailako ikasleentzat izan zen, eta 30 pertsona inguruk eman zuten izena. Kasu honetan, asko axola zaien gai bat landu genuen: adiskidetasuna. Eta pintzeladak ematen joan ginen esparru hau zein garrantzitsua den beren bizitzetan eta nola landu behar den adiskidetasuna egunez egun, Printze Txikiak zioen bezala, konfiantza eta maitasuna apurka-apurka hazteko Jesusen adiskideengan hazi zen bezala.
Azkenik, talde txikienaren txanda iritsi zen, DBHko 3. mailan 12 neska eta mutilek eman baitzuten izena. Etapa honek nortzuk garen eta zer sentitzen dugun landu zuen. Egia esan, talde txiki bat edukitzeak joko handia ematen du denek arazorik gabe eta gogotsu parte hartu ahal izateko, eta ia korrika amaitu genuen super-mural batekin, non ondo bizitzeko eta zoriontsu izateko eman nahi zizkiguten pistak jaso baitzituzten. Zein gutxirekin izan gaitezkeen zoriontsu, hori ere argi izan genuen.
Elkarrekin bizi garen irakasle guztiok beti uste dugu gozamena dela gelatik irtetea eta beste ikuspegi batetik “elkar ikusi” eta “elkarri begiratu” ahal izatea. Asko gozatzen dugu gure ikasleen ekarpenekin, mundu handia baitute barruan, ikasgelan ematen diren irakasgaiez harago. Beraz, errutinatik ateratzen gaituzten baina beste modu batera hazten laguntzen diguten une hauek garatzen jarraituko dugu.
Aurten, Covid arrazoiengatik, egokitu egin behar izan ditugu, beste egun bat desberdina bizi ahal izateko ikastetxean, baina gure osasuna arriskuan jarri gabe. Tamalez, DBHko 2. mailako ikasleek ezin izan dituzte ospatu, baina, agian, azken hiruhilekoan ekingo diegu berriro. Gainerako hiru mailak normaltasun osoz ospatu zituzten.
Bizikidetza hauen helburua giro lasaia bilatzea da, gure buruarekin, besteekin, Jainkoarekin harremanetan momentu bat edukitzeko; gure bizitza berrikustea eta gure bidean norabidea jartzen lagunduko diguten balio kristauak zein izan daitezkeen gogoratzea.
DBHko 4. mailarekin hasi genuen astea. Izena eman zuten 26 ikasleei goiz bat eskaini genien nortzuk izan ziren, nortzuk diren eta nortzuk izatera iritsi nahi duten aztertzeko. Itxiera-etapa batean daude, eta une horretan erabaki asko hartu behar dira; beraz, ez dago beste aukerarik, gelditu egin behar gara zer nortzuk izatera iritsi nahi dugun hausnartzeko. Oso gogoan izan genuen bizi izan ditugun egoeren isla garela, familia eta lagunak oso garrantzitsuak direla eta, zerbait argi badugu, pandemia hau bukatzea eta bidaiatzea nahi dugula, asko bidaiatzea da.
Hurrengo txanda 1. mailako ikasleentzat izan zen, eta 30 pertsona inguruk eman zuten izena. Kasu honetan, asko axola zaien gai bat landu genuen: adiskidetasuna. Eta pintzeladak ematen joan ginen esparru hau zein garrantzitsua den beren bizitzetan eta nola landu behar den adiskidetasuna egunez egun, Printze Txikiak zioen bezala, konfiantza eta maitasuna apurka-apurka hazteko Jesusen adiskideengan hazi zen bezala.
Azkenik, talde txikienaren txanda iritsi zen, DBHko 3. mailan 12 neska eta mutilek eman baitzuten izena. Etapa honek nortzuk garen eta zer sentitzen dugun landu zuen. Egia esan, talde txiki bat edukitzeak joko handia ematen du denek arazorik gabe eta gogotsu parte hartu ahal izateko, eta ia korrika amaitu genuen super-mural batekin, non ondo bizitzeko eta zoriontsu izateko eman nahi zizkiguten pistak jaso baitzituzten. Zein gutxirekin izan gaitezkeen zoriontsu, hori ere argi izan genuen.
Elkarrekin bizi garen irakasle guztiok beti uste dugu gozamena dela gelatik irtetea eta beste ikuspegi batetik “elkar ikusi” eta “elkarri begiratu” ahal izatea. Asko gozatzen dugu gure ikasleen ekarpenekin, mundu handia baitute barruan, ikasgelan ematen diren irakasgaiez harago. Beraz, errutinatik ateratzen gaituzten baina beste modu batera hazten laguntzen diguten une hauek garatzen jarraituko dugu.
